hrvatski

Padeži i komunikacija

Dva su moguća uporišta za promišljanja o komunikacijskoj funkciji (pojedinih) padeža. Prvo, Jakobsonovo je učenje da osim općih (invarijantnih) značenja, koja proučava morfologija, padeži imaju i posebna značenja, koja idu u djelokrug sintakse – za što ćemo potvrde naći i u tradicionalnim gramatičkim pristupima, u morfologiji i sintaksi padeža – zacijelo moglo najaviti razmatranja uloge padeža i na suprasintaktičkoj (tekstnoj/diskursnoj) razini, odnosno u komunikaciji. Drugo, sa spoznajom da rečenici mogu biti priključeni i dijelovi koji joj organski ne pripadaju, čiji se dakle sintaktički (tj. rečenični) status i ne može preciznije utvrditi, snažila su zanimanja jezikoslovaca i za nadrečenične strukture, za tekst/diskurs, pa potom i za jezičnu komunikaciju. U radu će se razmatrati komunikacijska funkcija pojedinih padeža u hrvatskome jeziku. Osim vokativa, koji je specifičan upravo po tome što služi kao poziv na uspostavu komunikacije, razmatrat će se i neke uporabe dativa (prije svega zamjenica prvog i drugog lica) izrazite pragmatičke naravi.

padeži; komunikacijska funkcija; suprasintaksa (tekst/diskurs); vokativ; dativ

nije evidentirano