hrvatski

Utjecaj iridija na fluorescenciju salicilne kiseline

Vezanje metalnih iona s huminskim supstancijama (HS) ima značajnu ulogu u razumijevanju prijenosa tragova metalnih iona i njihovu specijaciju u prirodnim vodama i tlima. Teški metali i radionuklidi formiraju stabilne kompleksne vrste s HS pri čemu se mijenjaju njihova geokemijska svojstva uključujući mobilnost, topljivost i oksidacijsko stanje.1 Zbog vrlo niskih koncentracija iona mnogih prijelaznih metala (10 10  10 7 mol dm-3) značajnih u prirodnom sustavu za njihovu detekciju potrebne su selektivne, osjetljive brze i ekonomski prihvatljive metode. Gašenje fluorescencije huminskih supstancija u prisutnosti paramagnetskih metalnih iona dobro je poznat fenomen koji se često koristi za dobivanje kvalitativnih i kvantitativnih informacija o efektu ovih supstancija na sudbinu metalnih iona u prirodi. 2 Salicilna kiselina (SA) je jednostavniji analog huminske kiseline(HA) i često se pri istraživanjima koristi kao modelna supstancija za HA. U ovom radu studirana je mogućnost primjene fluorescencije salicilne kiseline za određivanje iridija u tragovima. Iridij(IV) snažno gasi fluorescenciju salicilne kiseline u neutralnim otopinama (pH =7, kontrolirano fosfatnim puferom), pri lex = 290 nm, lem = 409 nm. Smanjenje intenziteta fluorescencije je proporcionalno koncentraciji iridija(IV) u području od 0, 81 12, 5 mg cm-3 iridija, ako je koncentracija salicilne kiseline 3´10-5 mol dm-3. Relativno standardno odstupanje pri određivanju 7, 69  g cm 3 i 17, 29  g cm 3 iridija(IV) je 1, 04 odnosno 0, 5% (n=6). U usporedbi s drugim, u literaturi opisanim metodama za određivanje iridija, opisana fluorimetrijska metoda spada u grupu osjetljivijih.

iridij; salicilna kiselina; fluorescencija

nije evidentirano