hrvatski

Smrt u Svijetloj komori: Barthes i Derrida

Tekst koristi Derridaove "Smrti Rolanda Barthesa" kao početnu točku u razmatranju odnosa fotografskog znaka, jezičnog znaka i referenta. Barthesova Svijetla komora bavi se punctumom kao nekodiranim "onostranim" fotografije ; njegov ga otpor analizi i ambivalentan odnos prema strukturi znaka povezuje s Derridaovim tekstovima o sablastima i aporijama tugovanja. Barthesova se "Tekstualna analiza jedne Poeove pripovijesti", s druge strane, bavi performativom "ja sam mrtav" koji iskušava granice teorije govornog čina, naglašavajući njezinu ovisnost o fenomenološkoj predodžbi samoprisutnosti. Derridaova polemika s Austinom ("Potpis događaj kontekst"), kao i Glas i fenomen, studija Husserlova logocentrizma, suglasne su s Barthesovom tvrdnjom da se životu ne suprotstavlja smrt, nego jezik: znak mora biti čitljiv i izvan empirijski odredivog konteksta, a performativ, potpis i ime nužno ostaju znaci odsutnosti.

Derrida ; Barthes ; znak ; performativ ; smrt ; fotografija

nije evidentirano