hrvatski

Toponimi romanskoga porijekla na splitskom poluotoku

Bogata kulturna baština grada Splita svjedoči o dugom povijesnom razvitku najvećeg dalmatinskog grada, ne samo spomenicima graditeljstva i umjetnosti nego i drugim svjedočanstvima kulturnog razvitka među kojima spada i lingvističko naslijeđe. U svom prilogu, autorice raspravljaju o toponimiji Splita i njegovog gradskog područja rasprostranjenog na prirodnom poluotoku, obrađujući nazive mjesta romanskog porijekla, a kao dio opsežnijeg istraživačkog projekta. U prvom dijelu priloga iznosi se kratki povijesni pregled razvitka u kojem se romanski jezični utjecaji razmatraju kroz sva tri osnovna razdoblja: stari vijeku od grčke kolonizacije i rimske urbanizacije, srednji vijek, kada je palača cara Dioklecijana transformirana u grad Split koji postaje važna jadranska autonomna komuna i u novi vijek, kada romanski utjecaji prodiru kroz četiristioljetnu venecijansku upravu u Dalmaciji. U drugom dijelu rada topografskim se redoslijedom, od zapada prema istoku, navode toponimi romanskog porijekla počevši od brda Marjan, koji sa zapada nadvisuje splitski poluotok, sve do rijeke Žrnovnice. Treći dio obrađuje toponime po tipu nastanka, među kojima su u Splitu posebno brojni oni sanktoremski, nastali po imenima mnogobrojnih svetaca, zatim antropotoponimi, oblikovani po imenima osoba, geotoponimi, fitotoponimi i zootoponimi, koji odražavaju bogatstvo biljnog i životinjskog svijeta na splitskom poluotoku te geotoponimi i petrotoponimi, nastali po prirodnim osobinama područja.

toponimi; romanizmi; splitski poluotok; toponimi po mjestu nastanka

nije evidentirano