hrvatski

Polimerni nanokompozitni materijali na osnovi slojevitog aluminatnog punila

Pri pripravi nanokompozitnih materijala veliku praktičnu poteškoću predstavlja kvalitetno umješavanje nanočestica u plastomernu matricu zbog kohezije nanoprašaka i nekompatibilnosti organske i anorganske faze. Stoga je u ovom radu, umjesto fizikalnog umješavanja punila primijenjena metoda in situ polimerizacije u više stupnjeva. Prvo je pripravljeno i karakterizirano slojevito aluminatno punilo, tetrakalcijaluminat hidrat modificiran benzoatnim anionima (CABZ, Ca4Al2(OH)12(C6H5COO)2 H2O). Ugrađeni benzoatni anioni povećali su međuslojni razmak izvornog punila, istodobno povećavajući njegovu organofilnost. Punilo je umješavano u monomere, stiren, metilmetakrilat i njihove smjese u različitim omjerima do postizanja naizgled homogene mješavine. Prvi stupanj polimerizacije proveden je u kotlastom reaktoru s miješanjem pri 60º ; ; ; ; ; C, uz azobisizobutironitril (AIBN) kao inicijator radikalske polimerizacije. Produkt je homogena viskozna kapljevina. Nakon umješavanja nove količine AIBN, drugi stupanj polimerizacije proveden je u otvorenim kalupima pri 60 º ; ; ; ; ; C. Produkt je čvrsti i prozirni kompozitni materijal. Pripravljeni materijali karakterizirani su metodama rendgenske difrakcije (XRD), infracrvene spektroskopije, diferencijalne pretražne kalorimetrije i termogravimetrijske analize (TGA). XRD i TGA su pokazali uspješno ugrađivanje punila u polimernu matricu. Budući da je XRD-om istodobno dokazan i nestanak karakteristične slojevite strukture punila, može se pretpostaviti da je došlo do njegove delaminacije. Punilo je stoga raspršeno u matrici u obliku monosloja nanometarske debljine, tj. nastao je nanokomompozitni materijal.

nanokompozit; slojeviti hidroksid (LDH); in situ polimerizacija; polistiren

nije evidentirano