hrvatski

Razvoj odnosa Katoličke crkve i komunističkoga režima u Jugoslaviji od 1945.do 1966. godine

Komunistički režim koji je došao na vlast u Jugoslaviji nakon II. svjetskog rata, shodno svojoj ateističkoj ideologiji bio je nesklona vjerskim zajednicama, a posebice Katoličkoj crkvi koju je optuživao za navodnu suradnju sa ustaškim režimom. S druge strane Katoličkoj crkvi nije bilo prihvatljivo da je na vlasti takva politička struktura koja je otvoreno propagirala i provodila antireligioznu politiku. Komunistički režim krenuo je u otvoreni obračun s Katoličkom crkvom, želeći Katoličku crkvu u Jugoslaviji što više udaljiti od utjecaja Vatikana i staviti je pod svoju kontrolu, te se tako osloboditi jedinog jakog i dobro organiziranog oponenta u zemlji. Uslijedila su hapšenja i ubijanja biskupa i svećenika, onemogućavanje i zabrana vjeronauka u državnim školama, oduzimanje crkvene imovine, zabrane vjerskog tiska i drugi oblici gušenja vjerskih sloboda. Takvom ponašanju komunističkog režima oduprli su se katolički biskupi, na čelu s nadbiskupom Stepincom, te su na sve to ukazali otvorenim i kritičkim pastirskim pismom u rujnu 1945. godine. Komunistički režim na pismo je odgovorio još oštrijim mjerama, što je kulminiralo osudom nadbiskupa Stepinca na tešku robiju, 1946. godine. Da bi razbio jedinstvo crkvene hijerarhije, komunistički režim pokrenuo je osnivanje svećeničkih udruženja, čemu su se biskupi uz podršku Vatikana snažno oduprli. Sukobi oko svećeničkih udruženja i proglašenje nadbiskupa Stepinca kardinalom, doveli su do prekida diplomatskih odnosa između Vatikana i Jugoslavije u prosincu 1952. godine. Nakon toga uslijedilo je zatišje u crkveno-državnim odnosima, sve do smrti kardinala Stepinca 1960. godine. Vodstvo komunističkog režima uvidjelo je da represivnom politikom prema Katoličkoj crkvi ne postiže željene rezultate, naprotiv da Katolička crkva ima sve veći ugled u narodu. Zbog toga se režim odlučuje na promjenu politike, pebacujući krivnju za dotadašnje loše crkveno-državne odnose na preminulog kardinala Stepinca, te pokreće inicijativu za pregovore sa Katoličkom crkvom. No ozbiljniji pregovori između jugoslavenske vlade i Vatikana uslijedili su tek u vrijeme održavanja II. vatikanskog koncila, koji je najavio otvaranje Katoličke crkve za razgovore s ateistima i ateističkim režimima. Ti pregovori doveli su konačno do potpisivanja protokola između Vatikana i Jugoslavije 1966. godine, iako nadbiskup Šeper i ostali biskupi u Jugoslaviji nisu bili zadovoljni tekstom protokola. No Vatikan je smatrao da bi nepotpisivanje protokola dodatno otežalo položaj Katoličke crkve u Jugoslaviji, te je pristao na potpisivanje, ujedno vjerujući da će to otvoriti put za postizanje sličnih sporazuma sa ostalim vladama komunističkih zemalja na istoku Europe.

Katolička crkva, Komunistički režim, Jugoslavija

nije evidentirano