hrvatski

Onkogena fuzija gena H4(D10S170) i tirozin kinaze PDGFRbeta u kroničnoj hipereozinofiliji

Diferencijaln adijagnostika kroničnih eozinofilija često nije jednostavna, a nakon isključenja sekundarne, reaktivne eozinofilije, dokaz klonalnosti primarne eozinofilne proliferacije počiva na traženju moguće molekularno-genetičke promjene. Geni tirozin kinazr, receptora čimbenika rasta trombocita (PDGFRalfa i beta) često su preuređeni s više različitih onkogena koji doprinose oligomerizacijskoj domeni i konstitucijskoj aktivnosti novog fuzijskog proteina. Dokaz preuredbe gena PDGFR u klonalnim eozinofilima od direktnog je terapijskog značenja jer ovi bolesnici dobro odgovaraju na liječenje imatinibom. Muškarac star 50 godina upućen je hematologu radi apsolutne eozinofilije od 2, 58x109/L (L 15, 58), Hgb 172g/L, Hct 0, 49, Trc 300x109/L. Nema splenomegalije, aeozinofilija traje više mjeseci i klinička je simptomatologija oskudna. Citološki i histološki pregled koštane srži opisuje izrazitu eozinofiliju s proliferacijom svih razvojnih oblika. Kariotip je muški diploidni, ali postoji strukturna kromosomska promjena t(5 ; 10)(q33 ; q22?). Molekularno, RT-PCR-om(prema Blood 2001 ; 97:3910) te sekvencioniranjem potvrdili smo postojanje fuzijskog transkripta u kojem je gen PDGFRbeta udružen s aminoterminalnim dijelom H4 gena, inače opisanog još u fuziji s RET onkogenom u papilarnim karcinomima štitnjače. Ovaj slučaj potvrđuje opravdanost molekularno-citogenetičke dijagnostike, osobito preuredbi PDGFR gena u obradi kroničnih ne-reaktivnih eozinofilija, a osobito radi diferentne terapijske implikacije.

onkogena fuzija; gen H4(D10S170); PDGFRbeta; kronična hipereozinofilija

nije evidentirano