hrvatski

Otpornost hrvatskih kultivara pšenice na priježetveno proklijavanje

Dvadeset i pet genotipova pšenice posijano je na dvije lokacije (Zagreb i Osijek) u 2003. godini kako bi se utvrdile razlike u priježetvenom proklijavanju, dormantnosti i prisutnosti inhibitora klijanja u pljevicama. Na obje lokacije pokus je postavljen po slučajnom bloknom rasporedu u tri ponavljanja. Uzorci klasova i sjemena uzeti su u žetvenoj zriobi i 14 dana nakon žetvene zriobe, a proklijavanje za 25 genotipova je ispitivano pomoću tri testa klijavosti: testa s ovršenim zrnima, testa s intaktnim klasovima i testa s ekstraktom pljevica. Signifikantni učinci u sva tri testa uočeni su za genotip, lokaciju i interakciju genotip x lokacija. Većina genotipova imala je manji stupanj otpornosti na proklijavanje u Osijeku nego u Zagrebu. U testu s ovršenim zrnima, na razini standarda RL.4137, bilo je 9 genotipova u žetvenoj zriobi i 6 genotipova 14 dana nakon žetvene zriobe. Veći broj genotipova bio je na razini standarda RL.4137 u testu s intaktnim klasovima i u testu s ekstraktom pljevica, što ukazuje na važnost strukture klasa kao i prisutnosti vodotopivih inhibitora u pljevicama za otpornost na priježetveno proklijavanje. Općenito, veći je broj genotipova bio na razini standarda RL.4137 treći dan u odnosu na šesti dan. Od hrvatskih genotipova se kao otporni na proklijavanje mogu izdvojiti Banica, Magdalen, 232489, 39096, Žitarka, Srpanjka, Barbara, Petra i Divana. Među otpornim kultivarima mogu se izdvojiti linija 232489 i kultivar Srpanjka, zbog kombinacije otpornosti na proklijavanje s vrlo visokim prinosom. Utvrđene su signifikantne razlike među genotipovima u inhibiciji klijanja ekstraktima pljevica. Najjači učinak na usporavanje klijanja imali su ekstrakti pljevica kultivara Marije, Monike i Golubice.

Pšenica; Otpornost na proklijavanje; Inhibitori klijanja

nije evidentirano