hrvatski

Akutni i kronični pankreatitis

Akutni pankreatitis sve češće se dijagnosticira u dječjoj dobi, a vezan je uz genetske čimbenike, strukturne anomalije bilijarnog sustava i pankreasa, kolelitijazu, virusne infekcije, neke sustavne bolesti, traumu abdomena, poremećaje metabolizma i uzimanje lijekova. Dijagnoza se postavlja na temelju kliničkih i laboratorijskih kriterija, a radiološke metode su od pomoći u praćenju kliničkog tijeka i komplikacija bolesti. ERCP je indiciran u akutnom pankreatitisu produljenog tijeka, sumnji u koledoholitijazu i strukturnu abnormalnost pankreasnih vodova iako ga u većini neterapijskih indikacije zamjenjuje MRCP. Ranom nadoknadom tekućine i elektrolita, uz monitoring vitalnih funkcija, enteralnu i parenteralnu prehranu i uvođenje antimikrobne terapije u selekcioncioniranih bolesnika preveniraju se po život opasne komplikacije, poput šoka, ARDS-a, multiplog zatajenja organa i infektivne nekroze pankreasa. Kronični pankreatitis obilježen je fibrozom i kontinuiranom ili ponavljanom upalnom reakcijom. Bolest se javlja najčešće u nasljedno predisponiranih osoba ili u prisutnosti strukturnih abnormalnosti pankreasa i bilijarnog sustava, a opisano je više mutacija gena za kationski tripsinogen (PRSS1), CFTR i inhibitor serinske proteaze (SPINK1) povezanih s rekurentnim i kroničnim pankreatitisom. Glavni terapijski problem su kronična bol i egzokrina insuficijencija pankreasa, a dugoročno rana dijagnoza i prevencija adenokarcinoma pankreasa čiji je rizik najveći u autosomno-dominantnom nasljednom pankreatitisu.

akutni pankreatitis; kronični pankreatitis; dijete

nije evidentirano