hrvatski

Validacija konstrukta emocionalne i socijalne usamljenosti

Cilj ovog rada bila je validacija konstrukta emocionalne i socijalne usamljenosti. Nekonzistentnost podataka i nesklad između Weissove teorijske postavke (koja nalaže dvofaktorsko rješenje) i operacionalizacije otvorili su novi smjer u istraživanjima na području usamljenosti i potaknuli preispitivanja mjernih instrumenata koji su dugo godina upućivali na usamljenost kao jednodimenzionalni konstrukt. Sudionici su bili studenti psihologije s Filozofskog fakulteta u Rijeci, te studenti predškolskog odgoja i razredne nastave Visoke učiteljske škole u Puli (N=163 ; 130 ženskog spola). Iako ni ovaj rad nije polučio konačni zaključak je li riječ o jednofaktorskom ili dvofaktorskom konstruktu, dvodimenzionalno rješenje dovelo je do zanimljivih podataka. Za emocionalnu usamljenost značajnim su se prediktorima pokazale: dimenzija anksioznosti oko bliskog odnosa i izbjegavanja bliskosti, neuroticizma, ugodnosti i ekstraverzije, dok su značajni prediktori socijalne usamljenosti dimenzija izbjegavanja bliskosti, te ugodnost, ekstraverzija i otvorenost iskustvu. Prema dobivenim rezultatima može se zaključiti da emocionalna i socijalna usamljenost dijele zajedničku komponentu koja se odnosi na negativan stav (model) o drugima, dok je za emocionalnu usamljenost karakteristično i negativno samopoimanje.

emocionalna usamljenost; socijalna usamljenost; privrženost; socijalna podrška; osobine ličnosti

nije evidentirano