hrvatski

Sindromi prenaprezanja sustava za kretanje u veslača

Veslanje je sport duge tradicije, a veslači su među sportašima uzor marljivosti, snage i izdržljivosti. Ozljede i oštećenja u veslanju nisu česti. Akutne ozljede su 2, 5 puta rijeđe od kroničnih oštećenja, i uglavnom su vezane uz nespecifične veslačke treninge. Češća, kronična oštećenja, povezana sa specifičnim veslačkim treninzima, spadaju u sindrome prenaprezanja. Posljednjih desetljeća zamjećen je porast učestalosti sindroma prenaprezanja kod veslača, što se pripisuje složenim i isprepletenim promjenama u ovom sportu proteklih desetljeća. Promjene ukljućuju vrstu i intezitet treninga, opremu, dob početka treniranja i strukturu veslača. Prema specifičnoj biomehanici veslačkog zaveslaja opisujemo mjesta najvećeg opterećenja veslača ; križa, podlaktica, koljeno i prsni koš, tj. kliničku sliku, dijagnostiku i liječenje najučestalijih sindroma prenaprezanja sustava za kretanje kod veslača ; bolna križa, DeQuervainova bolest, « veslačka podlaktica» , « bol u prednjem dijelu koljena» , sindrom trenja iliotibijalnog traktusa, tendinitis/tendinoza patele i prijelomi zamora rebara. S obzirom da su bolna križa najučestaliji muskuloskeletalni problem među veslačima s učestalošću od 18, 8% do 32, 4%, te da prijelomi zamora rebara, specifični za veslače, imaju relativno visoku učestalost među veslačima (od 6, 1% do 12, 0%) u odnosu prema drugim sportašima (od 1% do 10%) posebno su opisane najnovije znanstvene spoznaje o etiologiji, kao i mogućoj prevenciji bolnih križa i prijeloma zamora rebara kod veslača.

sindromi prenaprezanja; veslanje

nije evidentirano