hrvatski

ODREĐIVANJE DJELOTVORNOG KOEFICIJENTA DIFUZIJE U WICKE-KALLENBACHOVOJ ĆELIJI

Matematički modeli reaktora obično sadržavaju parametre koji se određuju na različite načine: a) ekperimentalno pomoću nezavisnih mjerenja, b) računaju se iz mjerljivih veličina i/ili podataka poznatih iz literature ili c) teorijski se određuju kao ugodivi parametri matematičkog modela. Pri modeliranju monolitnih reaktora značajan problem predstavlja određivanje djelotvornog koeficijenta difuzije, De. Cilj ovog rada bio je eksperimentalno određivanje De te dodatna validacija ranije predloženog modela monolitnog reaktora. U tu svrhu korištena je tzv. Wicke-Kallenbachova ćelija u stacionarnom radu. Princip metode sastoji se u propuštanju dva različita plin kroz komore ćelije koje su međusobno odvojene poroznim materijalom za koji se želi odrediti djelotvorni koeficijent difuzije. Pritom se ukupni tlak u obje komore održava konstantnim. U ovom radu mjerenja su provedena pri sobnoj temperaturi, pri različitim kombinacijama plinova (N2-O2, N2- 4% NO/He, CO-N2 i dr.) te pri različitim protocima plinova u ćelijama. Provedene su dvije različite serije mjerenja. U prvom slučaju pri mjerenjima je rabljena inertna porozna pločica (kordijeritna keramika), a u drugoj seriji spomenuta inertna porozna pločica korištena je kao nosač za katalitički aktivni sloj (Cu/ZSM-5 zeolit). Eksperimentalno određene vrijednosti De uspoređene su sa vrijednostima dobivenim primjenom modela paralelnih pora, odnosno na temelju nezavisnih mjerenja fizičkih značajki poroznog materijala. Dobiveni rezultati su analizirani te su izvedeni zaključci o prihvatljivosti Wicke-Kallenbachove metode.

monolitni katalizatori; djelotvorni koeficijent difuzije; Wicke-Kallenbachova ćelija

nije evidentirano