hrvatski

Metode za detekciju beta-laktamaza

Tehnike koje se koriste za detekciju beta- laktamaza variraju ovisno o materijalu koji će biti obrađivan, o tipu enzima i hitnosti rezultata. Većina beta-laktamaza koje proizvode gram-negativni bacili su inducibilni enzimi koji se pojavljuju u većim količinama jedino u prisustvu induktora. Ti enzimi su gotovo uvijek ekstracelularni što znači da se izlučuju u okolni medij. Gram-negativni mikroorganizmi proizvode i inducibilne i konstitutivne enzime, koji su uz nekoliko izuzetaka vezani uz staničnu membranu. Ekstracelularna priroda gram-pozitivnih beta-laktamaza olakšava detekciju iako je u većini slučajeva potrebna indukcija da se realizira puni potencijal proizvodnje enzima.Među gram-negativnim vrstama jedino Bacteroides fragilis, Haemophilus influenzae i Neisseria gonorrhoeae proizvode beta-laktamaze koje su lako dostupne beta- laktamskim supstratima. U većini ostalih vrsta, vanjska membrana bakterijske stanice djeluje kao permeabilna barijerea sprečavajući prodor molekula u stanicu i izvan nje. Takva lokalizacija otežava detekciju ukoliko enzim nije oslobođen sonifikacijom ili osmotskim šokom. Najčešće korištene metode za detekciju beta-laktamaze su: acidimetrijske metode, jodometrijske metode, mikrobiološke metode i kromogene metode.

beta-laktamaze ; detekcija

nije evidentirano