hrvatski

Kliničko i laboratorijsko značenje inducibilnih beta-laktamaza

Mnoge vrste bakterija imaju inducibilnu sintezu b-laktamaze, što znači da se proizvodnja tog enzima održava na niskom bazalnom nivou u odsutnosti induktora zbog djelovanja represora, a nakon dodatka induktora represija je blokirana i proizvodnja enzima se višestruko povećava. Pojava indukcije b-laktamaza je prvo opisana kod gram-pozitivnih bakterija, a nakon toga i kod nekih vrsta gram-negativnih bakterija kao što su Enterobacter cloacae, Citrobacter freundii, Pseudomonas aeruginosa itd. Inducibilne b-laktamaze pripadaju u tip I po Richmondu u Sykesu. Po supstratnom profilu su cefalosporinaze. b-laktamski antibiotici se razlikuju po svojoj indukcijskoj sposobnosti. Među najsnažnije induktore spadaju cefoksitin i imipenem. Indukcija b-laktamaze izazvana tim antibioticima može dovesti do antagonizma ako se te supstance primjenjuju u kombinaciji s b-laktamima labilnima u prisustvu b-laktamaze. Najvažniji problem vezan uz indukciju b-laktamaze je pojava multiplo rezistentnih sojeva koji se šire u bolničkoj sredini. Indukciju b-laktamaze važno je razlikovati od derepresije. Indukcija je prolazan događaj koji prestaje nakon uklanjanja induktora, dok je derepresija permanentan fenomen i traje nakon uklanjanja selekcijskog agensa, a nastaje zbog mutacije regulatornih gena koji kontroliraju produkciju b-laktamaze. Rad je važan jer prikazuje i teorijsko i kliničko značenje fenomena indukcije i derepresije b-laktamaze.

beta-laktamaze; beta-laktamski antibiotici; enzimska indukcija

nije evidentirano