hrvatski

Meningokokna bolest

Incidencija meningokone bolesti se u nas tijekom zadnjeg desetljeća kreće između 0, 7-1, 6/100 000. Veliku većinu slučajeva uzrokuje N.meningitidis serogrupe B, dok se serogrupa C javlja u 2-3%, a Y u 1-2% slučajeva. Glavne kliničke manifestacije meningokokne bolesti u nas su fulminantna sepsa (8, 8%), sepsa (28, 6%) i gnojni meningitis (62, 6%). Prema podacima iz literature učestalost fulminantne meningokokne sepse je u većini zemalja viša nego u nas (15-25%). Vjerojatnost kultivacije meningokoka kod bolesnika koji nisu primali antimikrobnu terapiju iznosi prema literaturi do 94%, a u našem materijalu 91%. Kod bolesnika na antimikrobnoj terapiji vjerojatnost izolacije uzročnika je puno niža. Od 17 bolesnika, kod kojih su kulture likvora i krvi bile negativne, kod 13 (76%) dokazana je N.meningitidis PCR metodom. Molekulskom subtipizacijom 23 soja N.meningitidis, koji su tijekom 2000. godine uzrokovali invazivnu meningokoknu bolest u RH, metodama multi-lokusne enzimske elektroforeze (MEE), gel-elektroforeze u pulzirajućem polju (PFGE) i sekvencioniranjem 16S rRNA gena (16S tipovi) utvrđena je molekularna raznolikost sojeva, a jedna četvrtina sojeva imala je markere hipervilurentnih ET-5 i ET-37 kompleksa, koji su od ranije identificirani kao uzročnici velikih epidemija meningokokne bolesti u svijetu. Samo 2 od ukupno 17 B sojeva pripadaju ET-5 kompleksu, a sva 4 C soja i I WI35 soj ET-37 kompleksu. Molekulska bi subtipizacija N.meningitidis trebala doprinijeti izdvajanju osobito virulentnih sojeva i otkrivanju varijabilnosti proteina vanjske membrane N.meningitidis kodiranih porA genom, koji imaju bitnu ulogu kod sinteze konjugirane B vakcine.

-

nije evidentirano