hrvatski

Samoiskaz djece i mladih s rizikom u obitelji i/ili ponašanju o doživljaju društvenih intervencija

Metodom samoiskaza djece i mladih s rizikom u ponašanju i/ili obitelji, korištenoj u procesu socijalnopedagoškog dijagnosticiranja, željelo se dobiti uvid u doživljaj intevencija koje je društvo poduzimalo ili poduzima prema mladima i/ili njihovim obiteljima. U istraživanju je sudjelovalo 40-ero djece/ mladih koji su se iz razloga rizika i poremećaja u ponašanju i/ili obitelji nalazili u određenom procesu dijagnosticiranja, odnosno donošenja odluka o njihovom budućem životu. Riječ je, s jedne strane, o institucionalnom procesu dijagnosticiranja (27 sudionika), a s druge strane o smještaju u stambenu zajednicu radi poticanja procesa osamostaljivanja nakon institucionalnog tretmana (13 sudionika). Kvalitativnim pristupom u istraživanju, postupkom kodiranja, definirane su slijedeće kategorije kod obje skupine sudionika u svezi s poduzetim intervencijama: razlog intervencije, adaptacija, odnos s odraslima, odnos s vršnjacima, pravila, problemi tijekom intervencije, promjene zbog intervencije, očekivanja od intervencije i doživljaj intervencije. Rasprava je vođena u odnosu na razlike u doživljaju intervencije sudionika iz različitih procesa dijagnosticiranja. Pokazale su se zanimljive specifičnosti vezano uz dimenzije koje definiraju određene kategorije. Načelno je moguće reći d aje doživljaj intervencije vezano uz smještaj u stambenu zajednicu izuzetno pozitivan i mladi od njega puno očekuju, te im veći problem ne predstavlja adaptacija, niti pravila, odnosno drugi aspekti života. Kod djece i mladih iz institucionalnog oblika dijagnostike prisutne su dimenzije koje se kreću na kontinuumu od pozitivnih do negativnih opisa, doživljaja, iskustava i očekivanja.

socijalnopedagoška dijagnoza; samoprezentacija; kvalitativna metodologija; društvene intervencije; djeca i mladi

nije evidentirano