hrvatski

Nedorečenost i zavodljivost etničko-nacionalnog sindroma

Autor ističe da etnija spada u one pojmove koji se ne mogu precizno definirati, pa je plodnije idući tragom svake od njih, pokušati pronaći neke manje dvosmislene karakteristike. Etničkom identitetu snažan podsticaj daje postojanje strane grupe u odnosu na "mi" grupu, i što su razlike veće, to je i identitet izraženiji. U vrijeme kad je taj identitet nedovoljno izražen, nastoji ga se učvrstiti ili rekonstruirati, što etniju uvjerava u smisao i opravdanje njezina postojanja. U tome etnija može otići i dalje pa se, od zajednice izrasle pretežno na neposredovanim poticajima, pretvoriti u entitet u kome se njezina svojstva sve više konstruiraju i instrumentaliziraju. To je već prerastanje etnije u naciju-državu, koja etnička, odnosno nacionalna svojstva koristi za promicanje svojih interesa. Posljedica je povećano javljanje predrasuda, te potiskivanje ostalih vrsta identifikacija. Oni koji su neskloni takvom razvoju, postaju suspektni, a najviše stradavaju etničke manjine, što na kraju uvećava opću krizu. Kriza ima duhovni i moralni aspekt, a u onim sredinama koje su opsesivno zauzete sobom, identitet sve više počiva na stereotipima i izmišljanju. Autor drži da to dokazuje i kraj 20. stoljeća, između ostaloga i na prostorima bivše Jugoslavije.

etničnost, nacija, etnički identitet, etnička manjina

nije evidentirano