hrvatski

Teorije društvene modernizacije i strukture organiziranog nasilja

U radu se zastupa stajalište da jednu od ključnih premisa makrosociologijskih teorija 19. stoljeća – “ pacifističku” ideju o progresivnoj eliminaciji nasilja iz života modernog društva – treba korigirati pristupom koji neće ignorirati perzistirajuću koegzistenciju “ organiziranog nasilja” (ovdje, primarno, vojne moći i institucija) i modernog društvenog “ reda/poretka” . Uvid u tu koegzistenciju već se razgovjetno artikulirao i afirmirao u nekim recentnijim sociologijskim teorijama društvene modernizacije, u vidu jasnog prepoznavanja autonomne uloge “ struktura organiziranog nasilja” . U tom sklopu “ autonomnost” znači da se modernizirajući učinci “ vojnog faktora” više ne svode na puke izvedenice iz djelovanja čimbenika “ višeg reda” (ekonomskih, političkih, ideologijskih, tehničko-tehnologijskih itd.), nego da se njegovo djelovanje interpretira kao djelovanje instancije s vlastitom (specifičnom) razvojnom logikom i dinamikom – uvijek u interakciji s drugim temeljnim razvojnim dimenzijama. Spomenuti nalaz upućuje na oprez i u odnosu na teorijske pokušaje identificiranja modernizacije i „ progresivne“ demilitarizacije posthladnoratovskih društava.

društvena modernizacija; strukture organiziranog nasilja

nije evidentirano