hrvatski

Bolesti eritrocita

Laboratorijska dijagnostika anemija uključuje svakodnevne hematološke pretrage (kompletna krvna slika, pregled razmaza periferne krvi, određivanje broja retikulocita (Rtc) u perifernoj krvi) kojima se obavlja primarno probiranje, tj. utvrđuje prisustvo anemije, te specifične biokemijske i hematološke pretrage koje imaju za cilj otkriti etiopatogenezu anemije. Anemije, neovisno o uzroku, obilježava sniženi broj eritrocita (Erc) i/ili koncentracija hemoglobina, odnosno hematokrita, dok su ostali hematološki i biokemijski pokazatelji svojstveni pojedinim anemičnim stanjima. U anemiji zbog nedostatka željeza (sideropenična anemija) nalazimo karakteristično snižene vrijednosti eritrocitnih konstanti a pretrage koje ukazuju na status željeza u organizmu pokazuju snižene koncentracije željeza i feritina u serumu uz povišene vrijednosti UIBC, TIBC, koncentracije topljivih serumskih transferinskih receptora i cink protoporfirina. Anemije zbog nedostatka vitamina B12 ili folne kiseline (megaloblastične anemije) obilježava makrocitoza (povišene vrijednosti MCV i MCH) u krvnoj slici te megalocitoza i hipersegmentacija neutrofilnih granulocita u diferencijlnoj krvnoj slici, uz karakteristične citomorfološke promjene stanica hematopoeze u koštanoj srži (megaloblasti). Osnovni dijagnostički pokazatelj aplastične anemije je pancitopenija u perifernoj krvi uz izraženu retikulocitopeniju, a histološki pregled koštane srži pokazuje izrazito smanjenje svih staničnih loza hematopoeze uz povećani sadržaj masnog tkiva. Biokemijski pokazatelji statusa željeza uključuju povišene koncentracije željeza i feritina te povišene vrijednosti TIBC u serumu. Sindrom mijelodisplazije obilježava dishematopoeza ili poremećaj sazrijevanja i diferencijacije matične hematopoezne stanice s karakterističnim morfološkim karakteristikama svih stanica hematopoeze i posljedičnom anemijom, granulocitopenijom i trombocitopenijom. Osnovni laboratorijski pokazatelji hemolitičnih anemija su pretrage koje upućuju na povećanu razgradnju Erc neovisno o uzroku hemolize dok se specifičnim laboratorijskim pretragama utvrđuje uzrok i tip hemolitične anemije. U dijagnostici hemoglobinopatija (talasemija i hemoglobinskih varijanti) osnovna pretraga je elektroforeza hemoglobina, uz kvantitativno određivanje relativnog udjela pojedinih hemoglobinskih vrpci. Osnovna dijagnostička pretraga u imunološki posredovanim hemolitičnim anemijama jest antiglobulinski ili Coombsov test, kojim se dokazuju Erc senzibilizirani protutijelima i/ili komplementom. Znatno rjeđe bolesti Erc, u odnosu na anemije koje čine najčešću skupinu hematoloških bolesti uopće, su eritrocitoze, stanja obilježena povećanim brojem Erc, koncentracijom hemoglobina i hematokrita.

eritrocit, hemoglobin, MCV, MCH, MCHC, anemija

nije evidentirano