hrvatski

Kognicije, suočavanje i ispitna anksioznost u odnosu na uradak djece u situaciji školskog ispitivanja

Cilj je ovoga istraživanja bio ispitati kognicije i strategije suočavanja sa situacijom ispitivanja djevojčica i dječaka, te visoko i niskoanksioznih učenika i utvrditi prediktivnu vrijednost ovih varijabli, uz intelektualne sposobnosti, za uradak na testu znanja. Učenici sedmih i osmih razreda osnovne škole ispitani su Skalom ispitne anksioznosti, Upitnikom o strategijama suočavanja s neuspjehom u školi, Upitnikom dječje kognitivne samoprocjene nakon rješavanja testa iz matematike, te testom inteligencije. Spolne razlike u ispitnoj anksioznosti nisu dobivene, iako djevojčice imaju bolji uradak na testu iz matematike i za vrijeme testa imaju više misli relevantnih za zadatak u odnosu na dječake. Dječaci više razmišljaju o irelevantnim stvarima, ali imaju i više pozitivnih samoprocjena u odnosu na djevojčice. Djevojčice više koriste socijalnu podršku u odnosu na dječake. Visokoanksiozni učenici imaju lošiji uradak i niže sposobnosti odnosu na nisko anksiozne. Oni također više razmišljaju o irelevantnim stvarima i negativno sebe evaluiraju, te više koriste sve strategije suočavanja sa situacijom ispitivanja u odnosu na nisko anksiozne. Najbolji prediktori uratka uz sposobnosti kod djevojčica jesu samoevaluacije, irelevantne misli i socijalna podrška, a kod dječaka pozitivna samoevaluacija i strategija rješavanja problema. Uradak niskoanksioznih učenika, uz sposobnosti, najjače određuje strategija rješavanja problema, a visokoanksioznih pozitivne samoevaluacije. Dobiveni su rezultati u skladu s teorijama interferencije neodgovarajućih misli, koje primarno proizlaze iz negativnog viđenja sebe, i angažiranja na zadatku kod visokoanksioznih učenika.

kognicije; suočavanje sa stresom; ispitna anksioznost

nije evidentirano