hrvatski

Primjena molekularnih metoda u patologiji

Molekularna patologija u svom rutinskom radu služi utvrđivanju promjena na biološki važnim molekulama i staničnim strukturama radi utvrđivanja uzroka bolesti, odnosno prognoziranja njenog tijeka i ishoda te eventualnu reakciju bolesti na lijekove (dijagnostički, prognostički, prediktivno). U Laboratoriju za molekularnu patologiju, na Zavodu za Patologiju, osim za dijagnostičke, koriste se različite molekularne metode i u znanstvene svrhe. Dijagnostika se izvodi na nukleinskim kiselinama (DNA i RNA) izoliranim iz krvi, koštane srži, različitih briseva te blokova tkiva uklopljenih u parafin ili smrznutih u tekućem dušiku. Analizom pomoću različitih vrsta PCR-a (engl. Polymerase Chain Reaction ; RT-PCR, qPCR), RFLP-a (engl. Restriction Fragment Lenght Polymorphism), elektroforeze, hibridizacije (FISH, CISH, ...) i sekvenciranja dolazimo do saznanja o genskim promjenama koje se javljaju u pojedinim bolestima. Kako bi se mogli otkriti uzroci i mehanizmi koji dovode do ovih promjena, koristimo stanične linije ili primarne kulture stanica izoliranih iz tkiva. Pritom se molekularne analize nukleinskih kiselina dopunjuju analizama ekspresije i aktivnosti proteina imunocitokemijom, „dot blot“ i western blot metodama. Dobivena saznanja pomažu nam u postavljanju dijagnoza, povezivanju specifičnih molekula s prognozom bolesti, upoznavanju molekularnih mehanizama bolesti. Na ovaj način omogućava se odabir prave terapije za pacijenta i ciljano liječenje.

molekularna patologija ; PCR

nije evidentirano