hrvatski

Utjecaj polimera na radiolitičku sintezu magnetskih nanočestica željezovih oksida

U ovom doktorskom radu istražen je utjecaj različitih polimera i drugih eksperimentalnih čimbenika na γ-radiolitičku sintezu magnetskih nanočestica željezovih oksida. Redukcija Fe3+ do koje dolazi γ-ozračivanjem prekursorske suspenzije praćena je spektrofotometrijski metodom s 1, 10- fenantrolinom. Uz dekstran, dietilaminoetil- dekstran i dekstran sulfat moguće je postići 100 %-tnu redukciju te nastaju stabilne suspenzije magnetskih nanočestica. Uz dietilaminoetil- dekstran pri dozama 10 – 36 kGy nastaju superparamagnetske nanočestice magnetita, dok pri dozama 50 – 130 kGy nastaju magnetski nanodiskovi feroksihita. Uz dekstran sulfat nastaju getit i željezov(III) sulfat hidroksid. Uz poli(etilen- oksid) (PEO) i poli(vinil-pirolidon) nastaju magnetski polimerni gelovi ili magnetske suspenzije, a znatno slabija redukcija (~55 %) rezultira nastankom magnetita i getita, čak i pri visokim dozama (300 kGy). Stupanj umreženja i čvrstoća PEO gela rastu s dozom i koncentracijom prekursora, a do umrežavanja dolazi i preko nanočestica. Osim polimera i doze zračenja, važan utjecaj na stupanj redukcije i fazni sastav produkta imaju i koncentracija 2-propanola i Fe3+ prekursora, pH te koncentracija i molekulska masa polimera.

1, 10-fenantrolin ; feroksihit ; gama-zračenje ; magnetit ; magnetske nanočestice ; Mössbauerova spektroskopija ; polimeri

nije evidentirano