hrvatski

Utjecaj [Ni(NCS)2(L)4] (L= py, 4-mepy, 3,5-lut) kompleksa na sintezu silikalita-1

Silikalit-1 (SIL-1) je zeolit strukturnog tipa MFI čije su karakteristike i sinteza već dobro poznate, a u istraživanjima se koristi za proučavanje kristalnog rasta. Kao i njegov poznatiji alumosilikatni analog ZSM-5, ima široku industrijsku primjenu kao katalizotor i adsorbens. SIL-1 sve se češće koristi u dizajnu tankih filmova i membrana, a uobičajena sinteza SIL-1 uključuje geliranje silicijevog dioksida (SiO2) u smjesi vode, amonijevog fluorida (NH4F) koji služi kao mineralizator i tetrapropilamonijevog bromida (TPABr) koji ima ulogu usmjerivača strukture. Uobičajeni omjeri reaktanata su: 1 SiO2 : 0.08 (TPA)Br : 0.04 NH4F : 20 H2O. U literaturi [1] je također spomenuto kako dodatak mineralizatora (NH4F) smanjuje vrijeme reakcije i povećava veličinu kristalita produkta. Kako bi se ispitao utjecaj sterički zahtjevnih metalnih kompleksa na sintezu i kristalizaciju SIL-1 korišteni su niklovi(II) kompleksi tipa: [Ni(NCS)2(L)4] (L = piridin ; py, 4-metilpridin ; 4-mepy, 3, 5-lutidin ; 3, 5-lut). Reakcije su provedene s TPABr i bez usmjerivača strukture u cilju evaluacije kompleksa kao potencijalnih usmjerivača strukture za sintezu zeolita. Reakcijske su smjese uzorkovane svaki dan te su rezultati analizirani IR spektroskopijom, difrakcijom rentgenskog zračenja na praškastom uzorku (PXRD) i optičkom mikroskopijom. Zaključeno je kako niklovi kompleksi navedenog tipa imaju značajan utjecaj na sintezu SIL-1 u vidu brzine reakcije, dobivenog produkta, morfologije kristala i kristalnih intermedijera.

silikalit ; kompleks ; sinteza

nije evidentirano