hrvatski

Frakture dna orbite

Frakture dna orbite su prekid kontinuiteta orbitalnog dna s nezahvaćenim orbitalnim rubom. Nastaju kao posljedica direktnog udarca usmjerenog prema infraorbitalnom rubu ili samom orbitalnom sadržaju. Dvije su teorije koje objašnjavaju mehanizam nastanka fraktura dna orbite. Prva, hidraulična hipoteza govori o djelovanju sile na područje orbite pri čemu dolazi do privremenog povećanja intraorbitalnog tlaka te posljedične frakture kosti i prolapsu intraorbitalnog sadržaja kroz koštani defekt u maksilarni sinus. Druga teorija pretpostavlja savijanje kosti zbog direktnog djelovanja sile na infraorbitalni rub kao mogući uzrok frakture. Međutim, u patogenezi frakture dna orbite sudjeluju oba mehanizma, pri čemu svaki od njih dovodi do različitog kliničkog i radiološkog nalaza. Klinička prezentacija uključuje diplopiju pri pogledu prema gore, enoftalmos, hipoesteziju u inervacijskom području maksilarne grane V. kranijalnog živca te ekhimozu i edem periorbitalno. MSCT je zlatni standard u dijagnostici fraktura dna orbite jer pruža brzu i detaljnu informaciju o lokalizaciji i veličini frakture te mogućoj hernijaciji orbitalnog tkiva kroz koštani defekt. Indikacije za hitnu kiruršku intervenciju su „white-eyed“ fraktura dna orbite kod djece i okulokardijalni refleks nastali kao posljedica uklješenja mišića unutar frakture i retrobulbarni hematom. Enoftalmos veći od 2 mm s hipoglobusom ili diplopijom te veliki pomak koštanog fragmenta indikacije su za rani odgođeni kirurški zahvat unutar 2 tjedna od traume orbite. Najčešće korišteni materijali u rekonstrukciji frakture dna orbite su titanijska mrežica i porozni polietilen.

frakture orbite ; diplopija ; MSCT ; titanijska mrežica ; uklješenje mišića

nije evidentirano