hrvatski

Simulacijski modeli iterirane zatvorenikove dileme u sustavu agenata limitirane memorije

Višeagentne simulacije na polju evolucijske teorije igara pokazuju da mehanizam direktnog reciprociteta dobro funkcionira u malim grupama gdje se agenti susreću često i gdje prevaranti ne mogu proći nekažnjeno. Ipak, nigdje do sad nije kvantitativno objašnjeno pod kojim uvjetima direktni reciprocitet ustupa mjesto indirektnom reciprocitetu. Za razliku od ranijih modela, simulacijski model predložen u ovom radu uzima u obzir memorijske sposobnosti agenata, kao i energetsku cijenu takvih sposobnosti. Pokazalo se da veličina grupe raste s memorijskim kapacitetom agenata upravo kao što ukazuju Dunbarovi empirijski podaci. Štoviše, utvrđeno je da vrijeme dostizanja izrabljivača raste asimptotski s veličinom grupe što upućuje na zaključak da postoji granična veličina grupe iznad koje direktni reciprocitet nije dostatan za održanje suradnje i iznad koje je agentima potrebno omogućiti horizontalni prijenos informacija o izrabljivačima koji su prisutni u populaciji.

iterirana zatvorenikova dilema ; višeagentni sustavi ; TFT ; direktni reciprocitet ; indirektni reciprocitet ; simulacijski modeli ; evolucija suradnje ; memorija

nije evidentirano