hrvatski

Pojednostavljeni postupak ugradnje katetera za peritonejsku dijalizu

Uvod: U Hrvatskoj se gotovo 3000 bolesnika liječi zbog zatajenja bubrega. Udio bolesnika koji se liječe peritonejskom dijalizom je relativno mali, iznosi oko 6%, no ovaj postupak liječenja zbog svojih znatnih prednosti postaje sve popularniji. U zemljama zapadne Europe i SAD peritonejskom dijalizom se liječi oko 20% ovih bolesnika te je stav da se peritonejska dijaliza preferira u svih bolesnika kod kojih je ona izvediva. Nekoliko je vrsta peritonejske dijalize u ovisnosti o tome kako se apliciraju otopine: kontinuirana ambulatorna peritonejska analiza (CAPD - continuous ambulatory peritoneal dialysis), intermitentna peritonejska dijaliza i automatska peritonejska dijaliza (noćna intermitentna i kontinuirano ciklička). Kateter se može postaviti otvorenim kirurškim postupkom, laparoskopski ili perkutano te raznim modifikacijama istih. Cilj: Prikazati pojednostavljeni postupak postavljanja katetera za peritonejsku dijalizu. Metoda: U prvom aktu se supraumbilikalno Veressovom iglom insuflira CO2, postavi se 5 ili 10mm troakar za otpički sustav te vizualizira trbušna šupljina. Infraumbilikalno se kroz uzdužnu paramedijanu inciziju kože otvori prednja fascija ovojnice ravnog trbušnog mišića, uvede "pean" i njime se retromuskularno prođe prema simfizi. Potom se peanom istim putem uvede kateter. Pod vizualnom kontrolom laparoskopa se, nakon što se tlak pneumoperitoneuma nešto smanji, vrhom peana probije potrbušnica te se uvede kateter i položi u Douglasov prostor tako da dakronska obujmica čvrsto prilegne uz peritoneum kako bi se izbjeglo curenje tekućine te omogućilo bolje zaraštavanje mjesta ulaska katetera. Po potrebi se eventualno može uvesti dodatni troakar za neki endoinstrument ako se za njega pokaže potreba. Slijedi formiranje potkožnog kanala za kateter prema lateralno. Vodilicom se probije koža te se izvuče kateter, što omogućuje čvrsto prianjanje kože uz njega te manju mogućnost razvoja infekcije na tome mjestu. Na kraju se ispita prohodnost katetera te se on ispuni hepariniziranom fiziološkom otopinom i zatvori. Zaključak: Prikazan je pojednostavljeni, ali učinkovit postupak postavljanja katetera za peritonejsku dijalizu koji se može provoditi u svim operacijskim salaama gdje se vrše endoskopske operacije te ne zahtijeva nikakav poseban instrumentarij. Posptupak je relativno jednostavan te se može lako savladati, kratko traje (15-ak minuta), izvodi se u općoj endotrahealnoj anesteziji, a komplikacije su rijetke.

kateter za peritonejsku dijalizu

nije evidentirano