hrvatski

Diimidna redukcija i redukcija tri- i tetrapiridilporfirina s kositar(II) kloridom

Fotodinamička terapija (PDT) je jedan od suvremenijih pristupa u liječenju tumora te je još uvijek u razvoju. Za PDT su potrebne tri komponente: fotosenzibilizator (PS), izvor svjetlosti i molekularni kisik. Uspješnost PDT- a ovisi o svojstvima PS-a, a trenutno su najčešće korišteni tetrapirolni makrocikli: porfirini, klorini i bakterioklorini. Klorini i bakterioklorini imaju jači apsorpcijski pik u crvenom području (~ 650 - 750 nm) od porfirina (~ 630 nm) te ih upravo to fizikalno svojstvo čini boljim fotosenzibilizatorima zato što svjetlost te valne duljine (~ 650 - 750 nm) dublje prodire u tkivo. Cilj ovog diplomskog bio je ispitati metode dobivanja klorina iz tetra- i tripiridilporfirina te su napravljeni razni pokušaji modifikacije diimidne redukcije i redukcije s kositar(II) kloridom (SnCl2). Reakcije su rađene na tri različita porfirina: 5, 10, 15, 20-tetrakis (3-piridil)porfirin (1), 5- (4-acetamidofenil)-10, 15, 20-tris(3- piridil)porfirin (2) i 5-(4- aminofenil)-10, 15, 20-tris(3-piridil)porfirin (3). Dobiveni rezultati pokazali su da je redukcija porfirina s SnCl2 regioselektivna te u reakciji s porfirinom 2 daje gotovo isključivo klorin 9. U diimidnoj redukciji nastaje smjesa produkata (početni porfirin, klorin, bakterioklorin, izobakterioklorin) koju je teško odvojiti te se u ovom slučaju najbolje pokazala oksidacija produkata diimidne redukcije do klorina. Oksidacijom bakterioklorina 8 nastaje klorin 10 s primjesama nečistoća. U budućim ispitivanjima trebalo bi optimizirati metode odvajanja te bi se u redukciji s SnCl2 trebalo ispitati bi li nastalo više klorina kada bi se dodalo više ekvivalenata SnCl2.

Fotodinamička terapija ; Fotosenzibilizatori ; Diimidna redukcija ; Redukcija uz SnCl2

nije evidentirano