hrvatski

Efemernost (plesne) izvedbe: limitirajuća zavodljivost nestajućeg i nepostojanog

uz plesnu se umjetnost, kao i uz izvedbu uopće, često veže pojam efemernog: prolaznog, momentalnog, kratkotrajnog, nestajućeg, neuhvatljivog. Specifične afektivne dimenzije naglaska na prolaznosti pritom su iznimno naglašene: melankolično-romantični odnos prema neuhvatljivosti plesa kontinuirano se provlači plesnim studijima. Međutim, fascinacija nepostojanošću i neuhvatlji- vošću rezultira određenim afektivnim sužavanjem ili pojednostavljivanjem, koje ples limitira na odnos prema sadašnjosti i (nepouzdanoj) prošlosti (dokumenta- cija je uvijek ono drugo od „istine” izvedbe uživo), zanemarujući budućnost kao neophodnu dimenziju za percepciju nekih od temeljnih elemenata strukture koreografije, kao što je ponavljanje, te ostavljajući po strani i emocije poput straha i strepnje, koje igraju veliku ulogu u živoj (plesnoj) izvedbi.

ples, efemernost

nije evidentirano