hrvatski

EKSTRAKCIJA POLISILOKSANSKIH GELOVA – UTJECAJ VRSTE OTAPALA

Polisiloksani su polimeri koji sadrže [SiRR'O] ponavljajuće jedinice. Najčešće su proučavani članovi siloksanske skupine spojeva i daleko su najznačajniji s obzirom na komercijalnu primjenu. Cilj ovog rada je provedbom ekstrakcije istražiti i odrediti utjecaj vrste otapala koje se nalazi u gelu na stabilnost polisiloksanskog gela. Istraživani su PDMS-TAEA gelovi priređeni reakcijom poli(dimetil-siloksan) diglicidil etera (PDMS-DGE) s tris(2-aminoetil)aminom (TAEA), bez i s dodatkom odabranih otapala klorbenzena, etanola, benzena, t-butanola, izo- propanola te smjese otapala klorbenzena i etanola odnosno klorbenzena i t-butanola. Ekstrakcija je provedena u n-heksanu na 2 načina: stacionarno osam tjedana na temperaturi od 50 ℃ i metodom po Soxhlet-u u trajanju 24 sata. Gubitci mase pri stacionarnoj ekstrakciji bili su veći u odnosu na ekstrakciju po Soxhlet-u što možemo pripisati djelomičnom otapanju gela zbog dugotrajnog procesa stacionarne ekstrakcije. Najmanji gubitak mase obim metodama ekstrakcije opažen je kod gela koji u sebi nije sadržavao otapalo.

polisiloksan, tris(2-aminoetil)amin, otapalo, stacionarna ekstrakcije, Soxhlet ekstrakcija

nije evidentirano