hrvatski

Promišljanje o ljudskom životu u zbilji starenja i umiranja prema Karlu Rahneru

Čovjekovo starenje i starost, umiranje i smrt su nezaobilazne tema antrpološkog, religioznog, teološkog i filozofskog sadržaja. Nemoguće je promišljati o čovjeku bez tih aspekata njegova bića. Starost i smrt jednako pripadaju njegovoj konstitutivnosti kao i mladost i rođenje. Premda se te dvije strane ljudskog života toliko razlikuju, skoro da se međusobno isključuju, ipak i rađanje i mladost i starenje i smrt svaka na svoj način govore o vrijednosti ljudskoga života. U starosti i u smrti čovjek se potvrđuje kao jedinstveno i neponovljivo biće. Njegova se dostojanstvenost jednako očituje u svim stadijima njegova života, samo s drukčijim predznakom. Naime, rođenjem se čovjek pojavljuje u stvarnosti bivanja, a u starosti i smrću izlazi iz te zbilje, barem u biološkom i fizičkom smislu. U religioznom smislu, čovjeku se upravo smrću otvaraju nove i nama još nepoznate mogućnosti. Tom se problematikom zaokupljao i Karl Rahner. Promišljanje o čovjekovoj starosti i smrti, pogotovo o umiranju s kršćanskoga gledišta, zauzima važno mjesto u njegovim antropološkim i teološkim postavkama.

ljudski život ; starenje, umiranje

nije evidentirano