hrvatski

Diskalkulija u nastavi matematike

Nastava matematike i područje matematičkog obrazovanja obiluju raznovrsnim izazovima koji se u ovo vrijeme globalnih promjena i svekolikih obrazovnih politika čine sve više nedostižnima. Diskalkulija se u literaturi najčešće navodi kao djelomičan poremećaj procesa usvajanja matematike, koji se može pojavljivati u svim ili samo određenim područjima matematike, ali dominantno se radi o aritmetici. Učenik s diskalkulijom može napredovati u usvajanju matematičkih sadržaja, ali sporije od svojih vršnjaka. Obzirom da su učenici s diskalkulijom prosječne ili iznadprosječne inteligencije bitno je razumjeti kako njihov napredak u matematici nije u skladu s njihovim kognitivnim sposobnostima, što je među glavnim indikatorima pri detekciji diskalkuličnih učenika. Međutim, u praksi svjedočimo velikom nesrazmjeru pojavnosti diskalkulije kod učenika i broja učenika koje smo u sustavu odgoja i obrazovanja prepoznali kao takve. Poznato je kako diskalkulija uglavnom dolazi kao sekundaran poremećaj uz disleksiju i disgrafiju koje praksa ipak češće prepoznaje i više podupire, a utvrđena je podjednaka učestalost pojavnosti triju navedenih poremećaja u djece školske dobi. Autor u ovom radu daje pregled recentne literature o simptomima, detekciji i tretmanu diskalkulije u praksi. Tu se izdvajaju standardizirani testovi čitanja, pisanja i matematičkih vještina, te naposljetku pedagoški pristup koji je individualiziran prema svakom učeniku, jer diskalkulija kao poremećaj učenja može varirati po težini, intenzitetu, kao i prisutnosti pojedinih simptoma. Zaključno ističe kako je u našem odgojno-obrazovnom sustavu diskalkulija prilično zapostavljena te kako je nužno osvijestiti odgovornost za učenike koji često odustaju od školovanja iz razloga što nismo uočili njihove potencijale i prepoznali njihove potrebe.

razvojna diskalkulija, teškoće i poremećaji učenja, osjećaj za broj, detekcija i tretman učenika s diskalkulijom

nije evidentirano