hrvatski

Smetnje određivanja krvne grupe

Cilj: Smetnje određivanja ABO krvne grupe uključuju smetnje određivanja antigena i protutijela zbog slabih/izostalih reakcija ili viška reakcija u hemotestu, odnosno eritrotestu. Cilj rada je ispitati učestalost smetnji u određivanju ABO krvne grupe i njihove uzroke. Metode: U Odjel za transfuzijsku medicinu Kliničkog zavoda za transfuzijsku medicinu i transplantacijsku biologiju KBC-a Zagreb, tijekom godine dana na određivanje krvnih grupa upućeno je 18.000 uzoraka, od kojih se u 107 uzoraka ABO krvna grupa nije mogla odrediti standardnim postupkom. Standardni postupak određivanja krvne grupe je aglutinacija u mikrostupcu na uređaju za prijetransfuzijsko ispitivanje AutoVue. Uzorci sa smetnjama u određivanju krvne grupe upućeni su na imunohematološko ispitivanje aglutinacijom u epruveti s dodatnim reagensima ; Anti-A, -B, -AB (Ortho), anti-A1 (Lectin, Ortho) i anti-H (Monoclonal IgM, mouse, Ortho), četverostanični panel test eritrocita (Affi rmagen 4, Ortho) uz primjenu specifi čnih postupaka (snižavanje temperature, povećanje omjera seruma i eritrocita, produživanje vremena inkubacije te postupaka adsorpcije i elucije). Rezultati: Od ukupno 107 (0.6%) slučajeva sa smetnjama u određivanju ABO krvne grupe u 65 (61%) slučaja smetnje su se javile u eritrotestu, a u 42 (39%) u hemotestu. Od 65 (61%) smetnji u eritrotestu bilo je: 18 (17%) hladnih nespecifi čnih protutijela, 18 (17%) protutijela slabog aviditeta anti-B, odnosno 7 (6.5%) anti-A specifi čnosti, 7 (6.5%) specifi čnih aloprotutijela, 7 (6.5%) autoprotutijela, 4 (4%) protutijela anti-A1 specifi čnosti i 4 (4%) slučaja smetnji kod primatelja krvotvornih matičnih stanica (KMS). Od 42 (39%) slučaja smetnji u hemotestu bilo je: 12 (11%) miješanih aglutinacija (MA) iz uzorka krvi iz pupkovine, 10 (9%) slabih A antigena, 9 (8%) MA kod ABO nepodudarne transplantacije KMS, 7 (6.5%) pozitivnih rezultata s negativnom kontrolom, 3 (3%) MA zbog transfuzijskog liječenja i 1 (1%) slabi B antigen. U najvećem broju slučaja, njih 59 (55%), radilo se o pacijentima s hematološkim bolestima, od kojih polovica otpada na pacijente s transplantiranim KMS, a ostatak na pacijente sa zloćudnim hematološkim bolestima i autoimunim hemolitičkim anemijama. U 16 (15%) slučaja radilo se o kirurškim pacijenatima, a u 23 (22%) slučaja krvna grupa se nije mogla odrediti u novorođenčadi. Za 9 (8%) pacijenata dijagnoza je bila nepoznata. Zaključak: Nesukladni rezultati u određivanju ABO krvne grupe najčešće se javljaju u eritrotestu zbog hladnih nespecifi čnih protutijela ili hladno-reaktivno specifi čnih aloprotutijela, protutijela niskog aviditeta ABO specifi čnosti i autoprotutijela, te zbog ABO nepodudarne transplantacije KMS i transfuzija trombocitnih pripravaka ili svježe smrznute plazme druge krvne grupe. Pacijenti s leukemijom ili drugim malignim bolestima mogu imati slabiji izražaj ABO antigena, kao i novorođenčad, uslijed slabo razvijenih antigena ili su smetnje u određivanju krvne grupe posljedica prisutne Whartonove sluzi iz uzorka uzetog iz pupčane vene. U slučaju nemogućnosti riješavanja smetnji krvne grupe serološkim testiranjem, a kada je isključeno prethodno transfuzijsko liječenje drugom krvnom grupom odnosno transplantacija KMS, moguće je odrediti genotip eritrocitnih antigena.

određivanje krvne grupe

nije evidentirano