hrvatski

Toksikologija ptica: Otrovanja toksinima prirodnog porijekla

Toksinima biljnog porijekla otrovati se mogu divlje ptice, ptice u uzgoju i kućni ljubimci. Najznačajniji toksini biljnog porijekla su toksini algi, toksini biljaka, mikotoksini (aflatoksini, fusariotoksini: T-2 toksin, vomitoksin, fumonizini, te nefrotoksični ohratoksini i citrinin) te zootoksini (venomne životinje, bakterijski toksini). Ovisno o kategoriji ptica i o načinu prehrane mogući su različiti načini izloženosti toksinima. Klinička slika istog otrovanja ponekad se različita u različitih vrsta ptica, kao i patohistološke promjene, zbog čega je dijagnostika otrovanja otežana. Osim toga uzimanje uzoraka za dijagnostičke pretrage je složeno, količina uzorka često je ograničena, često nisu dostupni specifični testovi za određene toksine. Tretiranje otrovanja ptica započinje stabilizacijom pacijenta nakon čega slijedi dekontaminacija probavnog sustava ili kože te primjena nespecifičnih adsorbenasa, specifičnih antidita i poticanje izlučivanja iz organizma, uz obaveznu potpornu terapiju. Većina intoksikacija ne završava uginućem životinje, već najčešće utječe na njene reproduktivne i proizvodne sposobnosti. Kućni ljubimci u svojoj okolini svakodnevno su izloženi potencijalno toksičnim tvarima, stoga je vrlo bitno educirati vlasnike da prepoznaju toksične tvari i na koji način da izbjegnu kontakt svog ljubimca s njima, odnosno spriječe otrovanje.

ptice, toksini algi, toksini biljaka, mikotoksini, zootoksini

nije evidentirano