hrvatski

Očevidni identitet slike - Supremacija i morfé kod Julija Knifera

Pojedinačne slike Julija Knifera, posebno Meandri nastali od 1960.g. dalje, očevidno se i formativno identificiraju kao supremacija morfema, stvarajući dojam osamostaljenja i potpune prevlasti oblikovanja jednog znaka koji se razlikovno određuje samo u odnosu na sebe samoga. Meandriranje se time reprezentira kao stabilna, ujednačena repetitivnost dijakopnog tipa pokazujući neprekinuti tijek ritmizirane „istosti” koja se gdjekad opisuje kao jednoličnost i monotonija. Meandriranje se time usustavljuje kao jedno djelo i samo jedna stilska ili retorička figura konceptualne, strateške i kognitivne hipoikoničnosti, koja neprekinuto indeksira slikarski postupak kao vremenski tijek bez naznačene ishodišne ili točke svršetka. Vremenski tijek u postupku Kniferova meandriranja dokida iluziju razvojnog kontinuiteta ili napredovanja. Na kraju, meandar kao i meandriranje predstavljaju proces dosljedno horizontalnog komponiranja u sustavu koji se definira svakom pojedinačnom slikom i koji svaku pojedinačnu sliku susljedno prekoračuje. Prizorna harmonija i programatska ne-svršenost ostavljaju pojedinačna i djela u cjelini - sasvim otvorenima, identificirajući se očevidnom supremacijom i nedoglednošću oblikovnog tijeka, koji se sastoji od "niza identičnih definicija", samo jedne, vidljive figure - meandra.

Julije Knifer, vizualni jezik, identitet slike, vizualni stilem, supremacija morfema

nije evidentirano