hrvatski

Fotokatalitičko antibakterijsko djelovanje cinkovog oksida na polimernom nosaču

Dezinfekcija kao pojam poznata je još od starog vijeka te je ljudima služila kao prevencija i borba protiv uzročnika zaraznih bolesti. Metode oksidativnog tretiranja vode klorom i spojevima klora naišle su na prepreku zbog novih saznanja koje govore o štetnosti klora za ljude i okoliš, dok su novije metode poput korištenja ozona skupe i zahtijevaju razvoj tehnologije. Korištenje ionizirajućeg zračenja, također ostavlja negativne posljedice za okoliš. Među svim ograničenjima, potrebno je okrenuti se ka novim metodama koje zahtijevaju razvoj „zelene“ metodologije, no pokazuju svoj veliki potencijal, što u dezinfekcijskom smislu, to i u ekonomskom smislu. Jedna takva metoda je svakako korištenje ultraljubičastog zračenja, neionizirajuće zračenje koje ima antibakterijski učinak, ne ostavlja rezidue, ne šteti okolišu i ne zahtijeva veliku zaštitu radnika i skupu tehnološku prilagodbu. Takva metoda isto ima svoja ograničenja, a na trenutnoj generaciji je da prijeđe preko tih ograničenja kombinacijom različitih metoda te tako nastavi dobru higijensku praksu koju je čovječanstvo kroz povijest usavršavalo. U ovom radu ispitivana su antibakterijska svojstva cinkovog oksida na polimernom nosaču u kombinaciji sa UV - A zračenjem. S apsorpcijom ultraljubičastog zračenja se aktivira cinkov oksid stvarajući reaktivne oksidativne hidroksidne radikale i peroksid koji bakterijsku stanicu izlažu oksidativnom stresu i inaktiviraju je, s druge strane UV zračenje oštećuje genetski sadržaj bakterije te njene popravne mehanizme. Istraživanja su pokazala da cinkov oksid na polimernom nosaču u kombinaciji sa UV zračenjem pokazuje fotoinaktivacijska antibakterijska svojstva već nakon 15 – 30 minuta osvjetljavanja te uz daljnja istraživanja ima veliki potencijal postati učinkoviti supstrat za dezinfekciju vode.

cinkov oksid, antibakterijsko djelovanje, UV zračenje

nije evidentirano