hrvatski

Freievo tumačenje sensus litteralis

U članku se, nakon uvodnog kontekstualiziranja, prvo donosi kratka eksplikacija tvrdnje Hansa Freia da je osamnaestostoljetna i devetnaestostoljetna biblijska hermeneutika uslijed apologetsko-interpretativnih nastojanja (tumačenje Biblije interpretativnim teorijama zasnovanim na racionalističkom kanonu i povijesnoj faktualnosti) dovela do „pomračenja“ literalnog čitanja biblijskog narativa. Zatim se ukazuje na alate i koncepte („realistički narativ“, „narativni identitet“, konsenzualno tumačenje) kojima je Frei na nov način tumačio literalno značenja biblijskih narativa. Konačno, u zaključku se iznose prednosti i nedostaci Freieva projekta te autorska tvrdnja zasnovana na patrističko-medievalnoj egzegetskoj tradiciji, koju Frei potpuno zanemaruje, da Riječ Božja nije samo tekst (Biblija), lingvistička prezencija Boga, nego i corpus, tjelesna prisutnost Boga.

Hans Frei, sensus litteralis, „realistički narativ“, „narativni identitet“, tradicionalni konsenzus, tijelo

nije evidentirano