hrvatski

Dvostruki, hibridni ili tip 1, 5 dijabetes – novi entitet kod mladih

Uvod: Kod djece i adolescenata se uz epidemiju debljine uočava porast incidencije ne samo dijabetesa tipa 1 i 2, već i novog fenotipa tzv. „dvostrukog, hibridnog ili 1, 5 dijabetesa” koji ima elemente i tipa 1 i tipa 2. To su debeli bolesnici s inzulinskom rezistencijom, hiperinzulinemijom i prisutnim autoantitijelima na antigene beta stanica gušterače. Ključnu patogenetsku ulogu u hibridnom dijabetesu možemo objasniti i teorijom akceleracije prema kojoj porast tjelesne mase dovodi do inzulinske rezistencije i slabljenja kontrole glikemije. Porast glikemije ubrzava apoptozu beta stanice, direktno ili poticanjem imunološkog odgovora u genetički sklonih osoba. Cilj: Prikazati kako dokazano stanje debljine, inzulinske rezistencije i hiperinzulinemije prethode razvoju autoimunosti na beta stanicu i potrebu određivanja antitijela na stanice pankreasa prije konačne dijagnoze dijabetesa tipa 2 kod svih pretilih adolescenata. Metode i ispitanici: Podatci su prikupljeni iz medicinske dokumentacije bolesnika praćenih kroz petogodišnje razdoblje u Klinici za dječje bolesti Split. Od 155-ero novotkrivenih bolesnika s dijagnozom dijabetesa izdvojili smo troje koji se uklapaju u dijagnozu dijabetesa tipa 1, 5. Rezultati: Prvom bolesniku u kronološkoj dobi (CA) od 11, 1 godina s indeksom tjelesne mase (ITM) iznad 95. centile za dob (ITM-SDS +3, 67) i manifestacijom dijabetesa: GUP (23, 4 mmol/L), inzulin natašte (41, 05 mIU/L),  C peptid na prijmu i natašte (1, 4 - 0, 86), HbA1c (7, 76%), uz naknadno pridošla pozitivna antitijela ICA (4, 0) i IA-2 (>400 IU/mL). Nakon 10 mjeseci uočava se pad C peptida natašte (0, 13). Postaje mikroalbuminuričan (Alb. > 300 mg/dan). Nakon 2, 8 godina uočava se daljni C peptida natašte uz prisutna pozitivna antitijela ICA (2, 5), IA2 (293), GAD (1143), uz pad ITM- SDS-a (3, 67 na 2, 04). Drugom bolesniku u CA 12, 47 godina dokazan je teški stupanj debljine (ITM-SDS 3, 08), hiperglikemija natašte (5, 9 mmol/L), inzulin na tašte (16, 9 mIU/L), povišen HOMA-R (4, 43). U kronološkoj dobi od 16, 05 godina imao je patološki OGTT test, Hb1Ac 7, 0%, C peptid natašte 0, 45, ITM- SDS je bio u padu na +2, 41, ICA (4, 0) i IA-2 (> 400) antitijela su bila pozitivna. Treća je preuhranjena bolesnica (ITM-SDS 1, 71 ili 95, 7 c.) kod koje smo u CA 12, 61 godina postavili dijagnozu poremećene tolerancije glukoze uz stanje inzulinske rezistencije (IR) i hiperinzulinemije. U CA 14, 3 godina bila je eutrofi čna, imala je „dijabetički oblik krivulje“ tijekom OGTT-a i povišeni HbA1c na 6, 1%, nije imala više hiperinzulinemiju i IR, IVGTT je bio patološki, a biljezi autoimunosti na beta stanicu (ICA, GADA, IA-2) bili su pozitivni. Rasprava/zaključak: Debljina u mladih osoba povezana je s povećanom učestalošću autoimunosti na beta stanicu te bi kod svakog pojedinačnog slučaja u onih s hiperglikemijskim sindromom i ITM iznad 95. centile za dob, trebalo razmatrati i entitet tzv. duplog, hibridnog ili 1, 5 dijabetesa.

adolescenti ; djeca ; dijabetes

nije evidentirano