hrvatski

Vrednovanje umjetnosti

Obzirom da je teorija vrijednosti ili opća aksiologija upućena na djelovanje, odnosno na dispoziciju subjekta prema objektu koji se vrednuje, specifičnost vrednovanja vizualne umjetnosti temeljimo, ne toliko na općoj vrijednosnoj hijerarhiji određene grupe umjetničkih djela, koliko na različitim metodama vrednovanja i načinima grupiranja srodnih pojava tijekom povijesti sve do danas. Problem vrijednosti u ovom se radu razmatra kroz oblike vrednovanja na polju vizualne umjetnosti, što se temelji na pretpostavci da su svi oblici preferencija određenog umjetničkog djela u odnosu na druga u srodnoj skupini, specifični postupci vrednovanja. Najčešći oblici preferencija kao što su procjenjivanje umjetnine, atribucija, institucionalizacija, određivanje prioriteta u izložbenoj djelatnosti, zaštiti, otkupu ili restauraciji, u pravilu su specifični sustavi označavanja i stvaranja hijerarhija, odnosno, normirani su i normirajući, ili pak „otvoreni“ koncepti vrednovanja. Cilj nam je u tako postavljenom zadatku razlučiti na koji se način postupak vrednovanja umjetničkih djela uklapa u osnovnu aksiološku matricu, odnosno, u kojoj mjeri primjena aksiološke matrice može pomoći u razumijevanju promjena koje su se tijekom povijesti očitovale kao paradigmatski razlučivi sustavi i prakse vrednovanja umjetničkih djela.

normiranje vrijednosti, konceptualno pripisivanje značenja, instrumentalizacija vrednovanja, konflikti vrednovanja, preferencijalni opisi

Rad je objavljen u Ars Adriatica, No.6.2016.