hrvatski

Pogled na stilske figure pripovijetke Mrak na svijetlim stazama Ivana Gorana Kovačića

Cilj rada je, u kontekstu znanosti o figurama, istražiti stilsku originalnost pripovijetke Mrak na svijetlim stazama autora Ivana Gorana Kovačića. Pripovijetka obiluje izrazitim lirskim opisima koji prikazuju likove i događaje iz piščeva vlastitog zavičaja koji, suosjećajući s malim, običnim, potlačenim pripadnicima društva, naglašava idiličan sklad između seljaka Jačice Šafrana i prirode upozoravajući na siromaštvo, zavist i nehumane ljudske odnose. U radu se analiziraju stilske figure koje, kao vješto upletene niti u fabulu ove priče, karakterizaciju likova i problematiku djela, pridonose poetizaciji piščeva proznog uratka. Gérard Genette (1985: 52) ustvrđuje da je figura prostor koji ima svoj oblik, razmak „između znaka i smisla“, „unutrašnji prostor jezika“, te da postoji onoliko figura koliko je utvrdivih oblika tog prostora. Rad, dakle, nastoji što preglednije izložiti figure dikcije, figure konstrukcije, figure riječi (tropa) i figure misli na konkretnim primjerima pripovijetke ne bi li se pokazala karakterizacija figurativnih obilježja Kovačićeva teksta, kao što su slikovitost ili ekspresivna sintaksa. Figure diskurza izuzete su iz ovog rada. Promišljanjem o pripovijetki kroz pojedine primjere anafore, epifore, onomatopeje, epiteta, inverzije, poredbe, metafore, antiteze, gradacije, hiperbole, ironije, personifikacije i brojnih drugih figura autoričina je zadaća prikazati, utvrditi ili osporiti istinitost tvrdnji brojnih recentnih kritičara koji se slažu u jednom da je Kovačićeva proza originalna i po svojoj strukturi i po svome izrazu te upozoriti na šaroliku lepezu poruka i angažman piščeva diskursa.

Ivan Goran Kovačić, Mrak na svijetlim stazama, figure dikcije, figure riječi, figure konstrukcije, figure misli

nije evidentirano