hrvatski

Značaj biofilma u dentalnoj medicini i metode za detekciju dentalnog plaka

Biofilm u dentalnoj medicini ima iznimno veliki značaj kako u nastanku karijesa, gingivitisa tako i periodontitisa. Mikrobiologija dentalnog biofilma je vrlo kompleksna i tema je brojnih znanstvenih istraživanja. U formiranju dentalnog biofilma sudjeluju brojne vrste bakterija koje komuniciraju putem „quorum sensinga“. Stvaranje dentalnog biofilma (plaka) se odvija kroz tri faze. Počinje adherencijom predominantnih kolonizatora, mikroorganizama koji rano koloniziraju zubnu površinu. U ranom biofilmu su najčešće prisutni streptokoki. Adherirane bakterije mijenjaju mikrookoliš i stvaraju povoljne uvjete za adherenciju genetički različitih bakterija te rani biofilm postaje multigenetička zajednica sastavljena od aerobnih i aerotolerantnih bakterijskih vrsta rodova Actinomyces, Veillonella, Haemophilus, te Neisseria. Fusobacterium nucleatum je bitan čimbenik u procesu koagregacije između ranih i kasnih kolonizatora u dentalnom plaku. Stvaranjem anaerobnog mikrookoliša, omogućuje preživljavanje anaerobnim bakterijama poput Porphyromonas gingivalis. Subgingivalni plak nastaje apikalnom progresijom supragingivalnog plaka. Kao posljedica promjene integriteta spojnog epitela dolazi do kolonizacije površine zuba i nastanka periodontalnog džepa. Dentalni plak (biofilm) je često teško identificirati jer je bijele boje. Količinu zubnog plaka možemo odrediti uz pomoć plak indikatora. Sredstva za detekciju dentalnog plaku su kemijski spojevi, kao što je fuksin, eritrozin ili boja koja u sebi sadrži fourescein. Na temelju toga se boja dentalni plak i prikazuju mjesta na kojima je ostalo naslaga dentalnog plaka.

biofilm, dentalni plak, plak indikatori

nije evidentirano