hrvatski

Porijeklo genetičkog koda

Standardni genetički kod (SGC) je šifra prevođenja sekvence nukleotida u sekvencu aminokiselina na način da je svaki od mogućih tripleta (nizova od 3) nukleotida – kodon pridružen nekoj od 20 bioloških aminokiselina. SGC je gotovo univerzalan u živom svijetu, zbog čega znamo da je kao takav postojao i u posljednjem univerzalnom zajedničkom pretku (LUCA-i). Unatoč tome što je SGC najkonzerviranija informacija u biologiji, pitanje njegovoga porijekla do danas je nerazriješeno. U ovome radu izložene su vodeće teorije o evoluciji SGC: stereokemijska teorija koja postulira da je stereokemijski afinitet između kodona ili antikodona i pripadajuće aminokiseline uzrok njihovome pridruživanju ; koevolucijska teorija koja kaže da je kod prvotno raspolagao s malim brojem aminokiselina prisutnih u okolišu, nakon čega su ostale kasnije dobivene metaboličkim putevima iz potonjih i zatim uključene u kod pri čemu su im pridruženi kodoni srodni onima njihovih prekursora ; teorija minimizacije greške koja tvrdi da je otpornost stanice na mutacije i pogreške u translaciji bila predvodeći selekcijski pritisak koji je gurao evoluciju SGC. Svaki od spomenutih pristupa ima u obliku u kojemu su najčešće izloženi mane koje se čine nepremostivima te se budućnost istraživanja porijekla SGC vjerojatno nalazi u integriranom eksperimentalnom pristupu koji u obzir uzima sve od spomenutih faktora, a i evoluciju aaRS i ostatka translacijske mašinerije, kao relevantne u ranoj evoluciji i porijeklu SGC.

Genetički kod ; stereokemijska teorija ; koevolucijska teorija ; teorija minimizacije greške

nije evidentirano