hrvatski

Krleža, Bahtin i karneval: roman kao mikrokozmos raznolikosti

U knjizi se sagledava način na koji Miroslav Krleža u svojoj romanesknoj prozi koristi elemente karnevalizacije, ali ujedno upućuje i na pojedine kritike i nedostatke Bathinove teorije na koju se i oslanja. Obrađuje se problem dvoglasne riječi usko vezane uz polifonijski roman. Pozornost se posvećuje i moralno-psihološkom eksperimentiranju za koje Bahtin navodi da se prvi put javlja u žanru menipejske satire koju on smatra jednim od glavnih prenosilaca karnevalizacije u književnosti. Obrađuju se i neobična moralno-psihička čovjekova stanja – razni oblici ludila, razdvajanje ličnosti, neobuzdana maštanja, neobični snovi i njihov simbolički aspekt, strasti koje graniče s ludilom, izazivanje raznih skandala i provociranja, kršenje kodificiranih načina ponašanja te tematizacija smrti. Ukazuje se i na prisutnost različitih žanrova i stilova u Krležinom romanu te na široko korištenje umetnutih žanrova: pisama, novela, oratorskih istupa, simpoziona i dr. te miješanje stihovanog i proznog govora. U prikazu značajki Krležina stila posebna pozornost posvećena je ironijskom kôdu pripovijedanja te naturalističkim i grotesknim obilježjima.

Bahtin, romani Miroslava Krleže, elementi karnevalizacije

nije evidentirano