hrvatski

Slučaj Olimp, vol. 1 i 2

Recentno gostovanje dvadesetčetverosatne predstave Jana Fabrea Olimp: U slavu kulta tragedije na posljednjem Bitefu uzrokovalo je užarene reakcije sa svih pozicija političkog spektra. Od klasičnih konzervativnih zamjerki na nemoralu predstave, do optužbi za oportunistički, esteticistički kič s lijeve strane, trivijalna, dnevnopolitička politizacija uzela je maha, a nisu izostale ni nešto kompleksnije kritičarske analize. Iako je broj reakcija koje je Olimp izazvao u javnom medijskom polju nadmašio i brojne političke događaje u regiji, platforma koja bi objedinila kritički pregled navedenih učinaka zajedno sa teatrološkom analizom same predstave još uvijek izostaje. Tretirajući recepciju predstave kao jednako legitiman i bitan dio njenog životnog vijeka, u okviru ovog panela nastojat ćemo realizirati upravo takav tip sumiranja političkih učinaka koje je Olimp izazvao u vremenu prije, za vrijeme i nakon njegova izvođenja. Od afirmacije ničeanske teorije porijeka tragedije, ekspliciranog već u samom naslovu projekta, preko financijske konstrukcije koja je omogućila njegovo gostovanje u Beogradu, Olimp obiluje elementima koji su, u jeku bavljenja njegovim znatno atraktivnijim momentima, poput durational karaktera same predstave te posljedičnog inzistiranja na ekstremnoj tjelesnosti njegovih izvođača, ostali gotovo «nevidljivi». Dovođenje navedenih «skrivenih» momenata u jednaku ravan sa onim koji su u javnim raspravama bili u prvom planu, u okviru ovog panela konstruirat ćemo platformu za detekciju dijagnostičke uloge koju je moguće pripisati Olimpu u kulturnoj, ali i šire socijalnoj sferi. Umjesto četiri uzastopne monološke prezentacije, koje tematski referiraju na istu problematiku – moguće perspektive na postupke (de)politizacije u Fabreovoj predstavi Olimp: U slavu kulta tragedije, kao i izvan nje – u okviru ovog panela ponudit ćemo jedan duži kvadrilog koji konstituira stručni diskurs četvero teatrologa o temi, ali ujedno izmiče tlo pod nogama razumijevanju „prirodnog“ odnosa politke i umjetnosti. Drugim riječima, umjesto neproblematičnog baratanja kategorijama politike, umjetnosti i teorije, kroz analizu Olimpa otvaramo prostor za redefiniciju klasičnih tropa teatrologije o političnosti suvremenog kazališta, istražujući istovremeno do koje je mjere moguće uspostaviti kritički i/ili teorijski registar u kojem se naše četiri ishodišne pozicije mogu misliti kao komplementarne, a ne isključujuće.

Jan Fabre ; BITEF ; Olimp ; elitizam ; postdramsko kazalište

nije evidentirano